Ik ben Martine Rouw (1979) en moeder van 2 zoons. Door mijn eigen verlies ervaring(en) heb ik gevoeld wat het rouwproces met je kan doen en hoe helpend het is als iemand een tijdje met je meeloopt. Wat er nodig is om het leven weer wat lichter te maken. Hierdoor geïnspireerd heb ik de opleiding tot verlies-, rouw-, en stervensbegeleider aan de Academie voor Geesteswetenschappen in Utrecht gevolgd en afgerond. Rouw heeft geen eindpunt maar veranderd van vorm, het is niet loslaten maar anders leren vasthouden. Er schuilt iets moois in rouw. Een lichtpunt in het donker. En dat is precies waar ik voor sta een lichtje aansteken bij mensen die het gevoel hebben geen uitweg te zien in het donker.

Samen omdat je het niet alleen hoeft te doen.